Wala na sigurong mas sasakit pa sa feeling na any day or any time sa mundo ay mawawala na ang Tatay ko. Mas lalong masakit if alam mong konti nalang ang oras niyo para mag bonding o mayakap and isa't isa. Unang buwan ng taon, na diagnose ang lolo ko with prostate cancer. 75 years old na siya at sobrang mahina na. Ngunit nakikita ko sa kanya na tina-try niya maging malakas at masigla despite of his situation. Nasasaktan akong makita siyang mapaluha or malungkot.
Isa sa mga hiling niya bago daw siya pumanaw ay ang makita ang nawawala kong Tita. Her fullname is Febie Villacasten Alamar, at ni isa sa aming pamilya ay walang kontak sa kanya. Hindi namin alam kung nasaan man siya ngayon. Walang sinuman ang makakapagsabi kung nasaan siya or ano na ang estado ng buhay niya. Madaming kuwento ang nababalita sa amin pero ni isa hindi ko mapaniwalaan. Siguro dahil napaka galing niya magtago. Siguro dahil na din sa katotohanang ayaw na niya talaga magpakita after siya itakwil ng pamilya for choosing the wrong decision (para sa pamilya ko) in her life. Sumama siya sa isang tomboy before that's why isa sa mga tito ko ay tinakwil siya at sinabihan siyang hinding hindi na siya ituturing na part of the family if ever na pipiliin niya sumama sa isang tomboy.
Mabait, masayahin at sobrang ganda ng Tita ko, sa 18 sa kanilang magkakapatid masasabi kong maganda siya at sobrang mapagmahal na tao. Hindi ko lubos maisip bakit niya mas napiling sumama sa isang kapwa niya babae. Siguro sa mga panahong yun, litong lito lang siya sa kanyang pag-iisip. Kinalaunan nalaman namin na wala na sila ng tomboy niyang sinamahan. At hanggang doon na lang ang balita namin sa kanya. Kaya hanggang ngayon, umaasa kaming lahat sa pagbabalik niya.
Past is past ika nga nila. Ang importante yung ngayon. Anumang nangyari nung nakaraan sana magsilbing aral para sa lahat. Sana nakatulong ang ilang taong pagkawala ng tita ko para maghilom ang anumang sugat ang naidulot ng past sa kanya. Sana handa pa din siya bumalik at magpakita sa aming pamilya lalo na kailangang kailangan siyang makita ng lolo ko bago pa man ito pumanaw.
Sa aking Tita Febie, sana isang araw mabasa mo to, sana makabalik ka na sa pamilya. Sabik na sabik ang lahat na makita ka at handang handa na ang lahat humingi ng pasensya at sorry sayo ang buong pamilya. Sana ganun ka din handang patawarin ang sarili mo at ang buong pamilya sa nangyari. Kasi anumang tago o iwas mo sa buong angkan, isang dugo pa din ang meron sa ating lahat. Sana bumalik ka na at magpakita lalo na kay lolo na any time or any day of this year ang magpapaalam na. Sana bumalik ka na, Tita! Sabik na sabik na kaing lahat na makita ka!
