MY ATE

junee x ninzhee

nenyachowa

Mt. Daraitan and Tinipak River Escapade

I have always been a sucker for adventure. I love travelling. Although my busy schedule is always a hindrance to my plans, I still can go and travel to places I wanted to be.

Last March 8 to 9, 2015; my officemates and friends Dana, Tin, Choy and Char went on a mountain hiking. I was so excited the first time they told me about this since this is the very first time I will experience such adventure. My father used to be a mountaineer in his bachelor years so I never failed to get the opportunity for this climb.

Call time was ng grupo was 9am. Pero dahil sa Cainta, Rizal ako nagstay prior to the day na aalis kami, nauna na akong pumunta ng Tanay at exactly 8am. Sumakay ako ng jeep from Cainta, Junction to Tanay palengke as my Landmark and I was bored to death not knowing na almost 1 and a half hours ang biyahe ko from Cainta, Rizal.

I was able to meet my friends at Tanay palengke wherein they are so busy buying stuff and most especially something we can eat for the hike. Since overnight kami, we had to bring a lot of foods. We agreed to bring packed lunch and will just cook for dinner.

We left Tanay Palengke before lunch time. Grabe! Almost 1 hour din ulit binyahe namin going to the nearest Baranggay in Daraitan. Sobrang layo pala talaga ng Daraitan. We had to eat our packed lunch nung nasa Brgy. na kami.

After lunch nag plano na kami what to do and tourist guides gave us some Do's and Don't while we will start our hike. Binigyan din kami instructions on where we can find nice place to take pictures. So ayun, we probably started our hike mga 1pm going to Tinipak river where we will stay for the night.

Huling hiling...

Wala na sigurong mas sasakit pa sa feeling na any day or any time sa mundo ay mawawala na ang Tatay ko. Mas lalong masakit if alam mong konti nalang ang oras niyo para mag bonding o mayakap and isa't isa. Unang buwan ng taon, na diagnose ang lolo ko with prostate cancer. 75 years old na siya at sobrang mahina na. Ngunit nakikita ko sa kanya na tina-try niya maging malakas at masigla despite of his situation. Nasasaktan akong makita siyang mapaluha or malungkot.

Isa sa mga hiling niya bago daw siya pumanaw ay ang makita ang nawawala kong Tita. Her fullname is Febie Villacasten Alamar, at ni isa sa aming pamilya ay walang kontak sa kanya. Hindi namin alam kung nasaan man siya ngayon. Walang sinuman ang makakapagsabi kung nasaan siya or ano na ang estado ng buhay niya. Madaming kuwento ang nababalita sa amin pero ni isa hindi ko mapaniwalaan. Siguro dahil napaka galing niya magtago. Siguro dahil na din sa katotohanang ayaw na niya talaga magpakita after siya itakwil ng pamilya for choosing the wrong decision (para sa pamilya ko) in her life. Sumama siya sa isang tomboy before that's why isa sa mga tito ko ay tinakwil siya at sinabihan siyang hinding hindi na siya ituturing na part of the family if ever na pipiliin niya sumama sa isang tomboy.

Mabait, masayahin at sobrang ganda ng Tita ko, sa 18 sa kanilang magkakapatid masasabi kong maganda siya at sobrang mapagmahal na tao. Hindi ko lubos maisip bakit niya mas napiling sumama sa isang kapwa niya babae. Siguro sa mga panahong yun, litong lito lang siya sa kanyang pag-iisip. Kinalaunan nalaman namin na wala na sila ng tomboy niyang sinamahan. At hanggang doon na lang ang balita namin sa kanya. Kaya hanggang ngayon, umaasa kaming lahat sa pagbabalik niya.

Past is past ika nga nila. Ang importante yung ngayon. Anumang nangyari nung nakaraan sana magsilbing aral para sa lahat. Sana nakatulong ang ilang taong pagkawala ng tita ko para maghilom ang anumang sugat ang naidulot ng past sa kanya. Sana handa pa din siya bumalik at magpakita sa aming pamilya lalo na kailangang kailangan siyang makita ng lolo ko bago pa man ito pumanaw.

Sa aking Tita Febie, sana isang araw mabasa mo to, sana makabalik ka na sa pamilya. Sabik na sabik ang lahat na makita ka at handang handa na ang lahat humingi ng pasensya at sorry sayo ang buong pamilya. Sana ganun ka din handang patawarin ang sarili mo at ang buong pamilya sa nangyari. Kasi anumang tago o iwas mo sa buong angkan, isang dugo pa din ang meron sa ating lahat. Sana bumalik ka na at magpakita lalo na kay lolo na any time or any day of this year ang magpapaalam na. Sana bumalik ka na, Tita! Sabik na sabik na kaing lahat na makita ka!

FAMILY

Last Sunday, February 15, 2015; I visited my family in Cainta, Rizal after my Father arrived from the province. It was one of the happy get-together we have in our family since we have 2 new members of the family added. Baby Kurt (4months) and Baby Beatrice (7months). Kurt is my nephew and Beatrice is my cousin. The usual family bonding we have is eating, laughing, eating, laughing, eating and laughing till our hearts out.

FOCUS

A reminder that I have to let go and let God.

A reason why I don't need to look back and have any regrets with my life.

An answer to every question whenever I procrastinate

And a hope that there will be something good coming.

I just have to keep myself focus in every thing I do. Because the Lord God Almighty is always with me ready to back me up.